4 τύποι εργοδοτών που οδηγούν σε παραίτηση
Οι περισσότεροι από εμάς σε κάποια στιγμή στην επαγγελματική μας πορεία βρεθήκαμε αντιμέτωποι μ’ έναν προϊστάμενο με τον οποίο η συνεργασία υπήρξε από δύσκολη έως αδύνατη. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που ο τύπος της εργοδοσίας είναι τόσο εξουθενωτικός που οδηγεί τελικά σε παραίτηση.
Ο κακοποιητής: είναι το αφεντικό το οποίο δεν διστάζει να υποτιμήσει λεκτικά τους υφιστάμενούς του, φαίνεται να απολαμβάνει να τους βάζει να δουλεύουν ατελείωτες ώρες υπερωριακά και είναι μονίμως ανικανοποίητος. Μόλις μπει στον χώρο, οι συζητήσεις σταματούν και οι ταχυκαρδίες αρχίζουν. Δεν τον ενδιαφέρει η κοινωνική αποδοχή και αψηφά οποιονδήποτε κοινωνικό κανόνα θα επέτρεπε μία υγιή επαγγελματική καθημερινότητα. Δεν θα διστάσει να καρπωθεί τον δικό μας μόχθο, παρουσιάζοντάς τον ως δικό του επίτευγμα και αν διαμαρτυρηθούμε η πόρτα εξόδου μας περιμένει. Χρησιμοποιεί τον εκφοβισμό για να πετύχει τους στόχους του και το πιο πιθανό είναι ότι η συμπεριφορά του δεν θα αλλάξει, γιατί καθοδηγείται από μία κοινωνικοπαθητική προσωπικότητα.
Ο ακατάλληλος: υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι προάγονται, όχι επειδή πραγματικά το αξίζουν, αλλά επειδή τυχαίνει να έχουν τις κατάλληλες διασυνδέσεις. Ή πάλι, ίσως να έχουν προσόντα για να κάνουν κάποιο συγκεκριμένο έργο, αλλά δεν διαθέτουν τις δεξιότητες που απαιτούνται για να αναλάβουν θέση εργοδότη, η οποία απαιτεί ηγετικές ικανότητες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην λύνονται τα προβλήματα που δημιουργούνται και να προκαλείται χάος με τη μετάθεση των ευθυνών. Ο ακατάλληλος για τη θέση εργοδότης κάποιες φορές είναι επιεικής, κάποιες άλλες αναντίστοιχα σκληρός, καθώς δεν διαθέτει τις δεξιότητες που απαιτούνται, με αποτέλεσμα να καταλήγει σε ενστικτώδεις αντιδράσεις με ασταθή και απρόβλεπτη συμπεριφορά προς τους υφιστάμενούς του. Χωρίς ξεκάθαρη ηγεσία οι υπάλληλοι αιωρούνται μπροστά στις δυσκολίες και χάνουν το εσωτερικό κίνητρο της απόδοσης. Η αδυναμία του εργοδότη να λειτουργήσει ως εργοδότης, σαμποτάρει το εργασιακό περιβάλλον και τις σχέσεις μεταξύ της ομάδας.
Ο σχολαστικός: είναι ο εργοδότης που θέλει να γνωρίζει τα πάντα για το πώς κατέληξες να ολοκληρώσεις τη δουλειά που σου ανέθεσε. Τίποτα δεν μοιάζει περιττό, ακόμα και το πιο ασήμαντο. Όχι μόνο ασχολείται με ανούσιες λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι και ποτέ ικανοποιημένος. Η επίδραση της σχολαστικότητάς του στους υπαλλήλους είναι ασφυκτική. Πρέπει να αναφέρουν καθετί που κάνουν, να τον ρωτάνε πριν από κάθε τους ενέργεια, να του δείχνουν κάθε e-mail πριν το στείλουν. Αισθάνονται ότι δεν έχουν καμία ελευθερία υπό το άγρυπνο μάτι του και σιγά σιγά χάνουν τον ενθουσιασμό τους, τη δημιουργικότητά τους και σταματούν να παίρνουν πρωτοβουλίες. Ο διαρκής έλεγχος και το άσκοπο κυνήγι της τελειότητας, τους κάνει να αμφισβητούν τις ικανότητές τους, γιατί το έργο τους δεν είναι ποτέ επαρκές.
Ο ανασφαλής: ένας από τους πιο δύσκολους τύπους εργοδότη. Η αδυναμία ελέγχου μιας πιθανής αποτυχίας, τον οδηγεί σε μία διαρκή, σχεδόν εμμονικήπροσπάθεια αποφυγής της. Η ανικανότητα ανάληψης ευθύνης και η αναποφασιστικότητά του, μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει. Για να ληφθεί μία απόφαση, χρειάζονται ατελείωτα meetings, εις βάρος του τρέχοντος έργου και συχνά ο ανασφαλής εργοδότης μετακυλίει την ευθύνη της απόφασης σε άλλους, έτσι ώστε να μην βρεθεί αντιμέτωπος με τυχόν αρνητικές συνέπειες της απόφασής του. Είναι ο τύπος του εργοδότη που θα σας τηλεφωνήσει, ακόμα κι αν είστε σε άδεια ή θα σας στείλει e-mail στις 4.00 π.μ.! Χρειάζεται διαρκείς ενημερώσεις για να ανακουφίζει το άγχος του και αν υπάρξει μία απρόοπτη δυσκολία, το συναίσθημα τον πλημμυρίζει και χάνει τον αυτοέλεγχό του, ξεσπώντας στους άλλους. Το εργασιακό κλίμα που δημιουργεί ο ανασφαλής εργοδότης, δεν επιτρέπει την άνθιση της επιχείρησης ούτε την ευμάρεια των εργαζομένων.
