Διαχειριστικές επιλογές που συντηρούν τη φτώχεια
Συχνά κατηγορούμε τις συνθήκες, το κράτος, τις ατυχείς συγκυρίες για την οικονομική μας κατάσταση. Και αυτό μπορεί να είναι αληθές σε περιόδους κρίσεων όπως είναι οι πόλεμοι, ή η χρεοκοπία μιας χώρας. Σε περιόδους όμως σταθερότητας, η κακή οικονομική κατάσταση συνήθως οφείλεται σε κακοδιαχείριση ή σε αδυναμία εφαρμογής κάποιου επενδυτικού σχεδίου για το μέλλον.
Δύο παρανοήσεις υπάρχουν σχετικά με τον πλούτο από τις επενδύσεις: οι επενδύσεις είναι επικίνδυνες και είναι μόνο για τους πλούσιους. Αναφέρονται τρεις κύριοι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι δεν θέλουν να επενδύσουν σε μετοχές.
• Υπάρχουν εκείνοι που αναγνωρίζουν ότι οι μετοχές αποδίδουν μακροπρόθεσμα, αλλά προτιμούν τις επενδύσεις στην ακίνητη περιουσία. Η προτίμησή τους αυτή στηρίζεται στη βαθιά ριζωμένη παραδοσιακή πεποίθηση ότι η ακίνητη περιουσία υπεραποδίδει, χωρίς να είναι διατεθειμένοι να συνυπολογίσουν τις περιρρέουσες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες κάθε εποχής, οι οποίες αρκετά συχνά αποδεικνύουν την πεποίθηση αυτή λανθασμένη.
• Έπειτα, υπάρχουν εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι οι μετοχές αποδίδουν μακροπρόθεσμα, αλλά τρομοκρατούνται από τις ενδιάμεσες πτώσεις, παρά το γεγονός ότι οι μετοχές πάντα ανακάμπτουν.
• Τέλος, υπάρχουν άνθρωποι που είτε δεν καταλαβαίνουν ότι οι μετοχές αποδίδουν, είτε απλώς φοβούνται και αποφεύγουν όχι μόνο να επενδύσουν, αλλά και να ενημερωθούν για τον κλάδο, ή να εξελίξουν την χρηματοοικονομική τους επιμόρφωση.
Τα χρέη είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες οικονομικού εγκλωβισμού και εισοδηματικής ασφυξίας. Φυσικά, όσον αφορά τον δανεισμό, δεν είναι όλα τα χρέη κακά, για όλους τους ανθρώπους, πάντα. Σχεδόν κάθε επιτυχημένη επιχείρηση ή άτομο έχει χρησιμοποιήσει δάνεια. Ωστόσο, τα χρέη των πιστωτικών καρτών και τα καταναλωτικά δάνεια είναι άκρως επικίνδυνα.
Το να ξοδεύεις περισσότερα, όσο κερδίζεις περισσότερα είναι ένα σημαντικό λάθος στη διαχείριση της περιουσίας (κάτι που ονομάζεται «πληθωρισμός του lifestyle»). Παρόλο που είναι αναμενόμενο καθώς κερδίζεις περισσότερα να βελτιώνεις τις συνθήκες διαβίωσης, δεν είναι θεμιτό να ξοδεύεις όσα εισπράττεις, είτε εισπράττεις λίγα, είτε εισπράττεις πολλά. Μακροπρόθεσμα, η ανεπαρκής ρευστότητα δυστυχώς συνηθίζεται και εγκλωβίζει το άτομο σε μία διαρκή ανάγκη κάλυψης υποχρεώσεων που προκύπτουν από μήνα σε μήνα. Η κατασπατάληση των εσόδων, ακόμα και αν αυτά αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, είναι ένας από τους κύριους λόγους που οδηγεί το 20% των ατόμων με υψηλό εισόδημα στην χρεωκοπία. Το ίδιο ισχύει για ένα αυξανόμενο ποσοστό ανθρώπων στην ανώτερη μεσαία και μεσαία οικονομική τάξη. Υπάρχουν δύο κύριοι λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι τείνουν ξοδεύουν όλα όσα εισπράττουν: έχουν υιοθετήσει κακές συνήθειες ή/και προσπαθούν να επιδείξουν τον πλούτο τους ως ένδειξη επιτυχίας και επαγγελματικής καταξίωσης.
Πολύ συχνά, ο τρόπος που ξοδεύονται τα χρήματα μπορεί να συνεισφέρει στην επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης. Είναι μία διαφορετική επιλογή να ξοδεύονται πολλά χρήματα για απαξιούμενα περιουσιακά στοιχεία, όπως σκάφη και αυτοκίνητα, και διαφορετική να ξοδεύονται για περιουσιακά στοιχεία τα οποία διατηρούν την αξία τους ή την αυξάνουν μακροπρόθεσμα (πολύτιμοι λίθοι, αντικείμενα τέχνης κ.λπ).
Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους θεωρώντας πολύ μακρινή την περίπτωση να ανατραπούν τα κεκτημένα. Το να μην υπολογίζεις την πιθανότητα κινδύνου, αντιξοοτήτων ή ανατροπών αποτελεί επικίνδυνη εθελοτυφλία, καθώς στη ζωή συμβαίνουν διάφορα. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να τοποθετούν το 100% της περιουσίας τους σε ένα καλάθι, όπως σε μια εταιρεία, σε ένα σπίτι ή σε μία μόνο μετοχή. Όταν όλα τα περιουσιακά στοιχεία συγκεντρώνονται σε μία επένδυση, τότε προκύπτει μεγαλύτερη επισφάλεια και επικινδυνότητα. Η μονοδιάστατη αποταμίευση χωρίς παράλληλες επενδύσεις είναι επίσης μια κακή επιλογή, ιδίως σε χώρες όπου η συναλλαγματική ισοτιμία και οι κίνδυνοι πληθωρισμού είναι τεράστιοι. Ο πλούτος πολλών ανθρώπων έχει εξαφανιστεί λόγω αυτής της τακτικής.
Τελικά, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο πλούτος και το εισόδημα δεν είναι ταυτόσημες έννοιες. Πάντα συνιστάται να υπάρχει ταμειακή ευχέρεια και ρευστότητα, για ένα μέρος των περιουσιακών στοιχείων, για περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Επομένως, αν κάποιος αξίζει 1 εκατομμύριο ευρώ στα χαρτιά, αλλά είναι όλα συνδεδεμένα με μη ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία, δεν συγκρίνεται με κάποιον που έχει 1 εκατομμύριο ευρώ σε ρευστό χαρτοφυλάκιο επενδύσεων. Ομοίως, αν κάποιος κερδίζει 1 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, αλλά ξοδεύει 1 εκατομμύριο ευρώ ετησίως, διαφέρει αρκετά από κάποιον που κερδίζει 100 χιλιάδες ευρώ και ξοδεύει 50 χιλιάδες ευρώ. Στην πραγματικότητα, αυτός καθίσταται φτωχός από πολλές απόψεις, παρ’ όλο που κοινωνικά μπορεί να έχει το προφίλ ενός πλουσίου ανθρώπου. Οποιοδήποτε απροσδόκητο γεγονός, όπως ένα πρόβλημα υγείας, θα μπορούσε να οδηγήσει σε χρεωκοπία.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν σημαντικά τα εισοδήματά τους, επενδύοντας. Απαιτείται μόνο μεσαίο εισόδημα, συνετές δαπάνες και επενδυτική πειθαρχία. Ο χρονισμός της αγοράς και οι επιλογές μετοχών δεν λειτουργούν. Στην πραγματικότητα, το 14% των εκατομμυριούχων είναι δάσκαλοι και πάνω από το 50% κάνουν δουλειές μεσαίου εισοδήματος. Αυτοί οι άνθρωποι απλώς επένδυσαν με συνεπή και μακροπρόθεσμη εστίαση και έγιναν πλούσιοι με την πάροδο του χρόνου.
