Διαφορετικά στυλ προπονητικής στον αθλητισμό
Υπάρχουν τρία γενικά αποδεκτά στυλ προπονητικής στον αθλητισμό: το αυταρχικό, το δημοκρατικό και το ολιστικό. Κάθε στυλ έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του και μπορεί να εφαρμοστούν σε διαφορετικές συνθήκες ή περιόδους. Για κάθε προπονητή, η καθιέρωση ενός προσωπικού στυλ προπονητικής συνδέεται με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του και γενικά περιλαμβάνει την ενσωμάτωση στοιχείων που λειτουργούν από καθένα από τα τρία κύρια στυλ προπονητικής.
Αυταρχική προπονητική
Οι αυταρχικοί προπονητές λαμβάνουν αποφάσεις με ελάχιστη έως καθόλου συμβολή από τον παίκτη ή τους παίκτες. Ο προπονητής διατυπώνει ένα όραμα για το τι πρέπει να επιτευχθεί από τους παίκτες και οι παίκτες αναμένεται να το εκτελέσουν. Η αυταρχική προπόνηση είναι επικεντρωμένη στη νίκη και συνήθως διαθέτει άκαμπτες δομές προπόνησης.
Αυτό το στυλ προπόνησης λειτουργεί καλύτερα σε ομαδικά αθλήματα παρά σε ατομικά αθλήματα και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι το φύλο παίζει ρόλο στο πόσο καλά γίνεται αποδεκτή η αυταρχική προπόνηση. Για παράδειγμα, μελέτες δείχνουν ότι οι γυναικείες ομάδες ανταποκρίνονται καλά στην αυταρχική προπόνηση από έναν άνδρα προπονητή, αλλά λιγότερο καλά στο ίδιο στυλ από μια γυναίκα προπονητή. Είναι επίσης ένα στυλ που γενικά προτιμάται από μεγαλύτερους παίκτες παρά από νεότερους παίκτες, καθώς οι μεγαλύτεροι παίκτες μπορεί να έχουν την ωριμότητα να καταλάβουν γιατί τους ζητείται να εκτελέσουν ορισμένες εργασίες σε ορισμένες χρονικές στιγμές. Και ενώ οι νεαροί παίκτες μπορεί να χρειάζονται μια αυταρχική προσέγγιση για την ακατέργαστη ανάπτυξη δεξιοτήτων, μπορεί να είναι επιζήμιο μακροπρόθεσμα για τους νεότερους παίκτες να μην έχουν καμία συμβολή στην προπονητική τους πρόοδο, καθώς μπορεί να μην αναπτύξουν μια αίσθηση αυτονομίας στην προπόνησή τους, η οποία θα μπορούσε να επηρεάσει τη στάση τους απέναντι στον αθλητισμό στο μέλλον.
Δημοκρατική προπονητική
Στην εφαρμογή της δημοκρατικής προπόνησης οι προπονητές διευκολύνουν τη λήψη αποφάσεων και τον καθορισμό στόχων με τη συμβολή των αθλητών. Αυτό το στυλ προπόνησης είναι αθλητοκεντρικό, οι αθλητές δηλ. διαμορφώνουν τους δικούς τους στόχους κάτω από ένα πλαίσιο που περιγράφεται από τον προπονητή. Οι δημοκρατικοί προπονητές δίνουν μεγάλη αυτονομία στους παίκτες και τις ομάδες, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι συνεργάτες.
Αυτό το στυλ είναι κατάλληλο για ατομικά αθλήματα, όπως το τένις ή τα αγωνίσματα στίβου, όπου οι μεμονωμένοι αθλητές πρέπει να αναλάβουν μεγάλο έλεγχο του τρόπου προπόνησής τους. Οι νεότεροι παίκτες μέχρι την ηλικία των 14 ετών τείνουν να προτιμούν ένα δημοκρατικό στυλ προπόνησης και μελέτες δείχνουν ότι αυτό το στυλ βοηθά και τους νεαρούς εφήβους να αναπτύξουν την αίσθηση του δικού τους ελέγχου πάνω στην προπόνηση και παράλληλα τους προετοιμάζει για μια πιο αυταρχική προπόνηση αργότερα στη ζωή τους.
Ολιστικό στυλ προπόνησης
Αυτό το στυλ προπόνησης βασίζεται στη θεωρία ότι μια ευτυχισμένη ομάδα γίνεται μια επιτυχημένη ομάδα. Ο ολιστικός προπονητής εργάζεται για να δημιουργήσει ένα περιβάλλον στο οποίο οι παίκτες αισθάνονται άνετα και εξερευνούν την ανάπτυξη δεξιοτήτων στο δικό τους χρόνο και με το δικό τους τρόπο. Ο προπονητής δεν ενεργεί ως κεντρική αρχή και, αντίθετα, επιτρέπει στην ομάδα να θέσει τη δική της ατζέντα.
Αυτό το στυλ ταιριάζει καλύτερα σε ώριμους παίκτες, οι οποίοι έχουν ήδη αναπτύξει την αυτοπειθαρχία. Για τον προπονητή, η ολιστική προπονητική περιλαμβάνει δραστηριότητες για την οικοδόμηση σχέσεων και τη δέσμευση κάθε παίκτη προς τον στόχο της ολοκλήρωσής του ως αθλητή και ατόμου.
Για τους περισσότερους προπονητές, η απλή επιλογή ενός στυλ δεν αποτελεί επιλογή. Λίγοι ηγέτες εμπίπτουν αμιγώς σε ένα στυλ προπόνησης, ενώ η προσωπική εμπειρία και η φιλοσοφία διαμορφώνουν επίσης διαφορετικές προσεγγίσεις στην προπόνηση.
Διάβασε ακόμα:
3 οφέλη της άσκησης στις επιχειρήσεις
Προγράμματα φυσικής δραστηριότητας και άσκησης στον χώρο εργασίας
Η επίδραση της έλλειψης άσκησης και της καθιστικής ζωής στον χώρο εργασίας
