H Γονεϊκή εμπλοκή στις αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών τους
Η γονεϊκή εμπλοκή μπορεί να έχει είτε άμεση μορφή, μέσα από την στάση των γονέων και την υποστήριξή τους είτε έμμεση, εφόσον πολλά παιδιά έχουν σαν πρότυπο τους γονείς τους και στην περίπτωση που ασχολούνται οι ίδιοι οι γονείς με τον αθλητισμό, γίνονται πρότυπα για τα παιδιά τους. Έρευνες δείχνουν ότι όταν οι γονείς είναι δραστήριοι τότε είναι πιο πιθανό να είναι δραστήρια και τα παιδιά, συγκρινόμενα με τα παιδιά των αδρανών γονέων. Έτσι φαίνεται πως οι γονείς λειτουργούν ως μοντέλα ρόλου.
Φαίνεται ότι οι στάσεις και οι συμπεριφορές των γονιών επηρεάζουν τις αντιδράσεις των παιδιών για την συμμετοχή τους σε κάποιο άθλημα. Ερευνητικά δεδομένα καταδεικνύουν ότι οι γονείς επηρεάζουν τα παιδιά τους, στο πως αντιλαμβάνονται τις αθλητικές ικανότητές τους, το χρονικό διάστημα συμμετοχής τους στον αθλητισμό, την ευχαρίστηση που βιώνουν κάνοντας το άθλημά τους αλλά και την επίδοσή τους σε αυτό. Πιο συγκεκριμένα, οι αθλητές που είχαν θετική εμπλοκή των γονέων στο άθλημά τους, ένιωθαν μεγαλύτερη ευχαρίστηση και ικανοποίηση κατά τη διάρκεια της αθλητικής σαιζόν. Επιπλέον, όταν τα παιδιά λαμβάνουν ενθάρρυνση από τους γονείς, η αντίληψη που έχουν για την σωματική τους ικανότητα γίνεται μεγαλύτερη. Τέλος, ερευνητικά στοιχεία δείχνουν ότι η γονεϊκή υποστήριξη ρυθμίζει την ανακούφιση των αθλητών από το πιθανό άγχος της εκτέλεσης που μπορεί να βιώσουν.
Η εμπλοκή των γονέων στον αθλητισμό των παιδιών τους μπορεί να έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά αποτελέσματα. Ένας βασικός παράγοντας για το είδος της επιρροής που θα έχει επάνω στο παιδί-αθλητή είναι η ίδια η υποκειμενική αξιολόγηση του παιδιού, και το πως αυτό αντιλαμβάνεται την συμμετοχή των γονέων του, για παράδειγμα, υψηλά επίπεδα συμμετοχής των γονέων ενδέχεται να ερμηνεύονται από το παιδί όχι μόνον ως υποστηρικτικά, αλλά και ως πιεστικά. Οι γονείς μπορεί να δώσουν ώθηση στην πρόοδο του παιδιού τους στον αθλητισμό ή να προκαλέσουν με την στάση τους άγχος στα παιδιά και να συντελέσουν σε πιθανές αποτυχίες τους.
Σε γενικές γραμμές, φαίνεται πως η υποστήριξη συνδέεται με την παρακίνηση και την διασκέδαση, ενώ η γονεϊκή πίεση συνδέεται με το αυξημένο άγχος και την καθημερινή πίεση που έχουν οι γονείς στην επαγγελματική τους ζωή. Όσον αφορά την πίεση, αυτή εκλαμβάνεται ως ένα χαρακτηριστικό του περιβάλλοντος, όπως είναι για παράδειγμα μια κατάσταση ανταγωνισμού. Μπορεί επίσης να εκλαμβάνεται έτσι σαν μια αγχωτική έννοια, μια συναισθηματική κατάσταση που αντικατοπτρίζει μια ανισορροπία μεταξύ εξωτερικών απαιτήσεων και ατομικής δυνατότητας να ανταποκριθεί το άτομο στις απαιτήσεις αυτές. Όταν οι γονείς εμπλέκονται περισσότερο από όσο πρέπει στον αθλητισμό του παιδιού τους, η ένταση μεγαλώνει, το ίδιο και η πίεση. Εάν οι γονείς επιδεικνύουν χαμηλότερο βαθμό εμπλοκής, από ότι επιθυμούν τα παιδιά, τότε αυτή η συμπεριφορά εκλαμβάνεται ως αδιαφορία και το παιδί βιώνει χαμηλά επίπεδα πίεσης. Η πίεση των γονιών εκδηλώνεται με την προσπάθεια τους να έχουν τον έλεγχο ή να θέλουν να διευθύνουν καταστάσεις που αφορούν στις επιδόσεις των παιδιών στα αθλήματά τους. Ωστόσο, ανάλογα με την προσωπικότητα του παιδιού, η ανοχή στην πίεση και ο βαθμός ελέγχου και κατεύθυνσης από τους γονείς εμφανίζει διαφορές.
Επειδή σε μικρές ηλικίες ο ρόλος των γονέων είναι καθοριστικός, οι γονείς οφείλουν να είναι υποστηρικτικοί και ρεαλιστές και να ενθαρρύνουν τους στόχους των παιδιών τους.
