Η ικανοποίηση από την χειρωνακτική εργασία
Αναμφίβολα αντλούμε ικανοποίηση από το να κατασκευάζουμε και να επιδιορθώνουμε πράγματα μόνοι μας με τα χέρια μας. Λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της ουσιαστικής σωματικής εργασίας και συγκρίνοντας τις αρετές των χειρώνακτων με τους εργαζόμενους στο γραφείο, το θέμα των εξειδικευμένων χειρωνακτικών επαγγελμάτων είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ.
Το ουσιαστικό ζήτημα στην εργασία γραφείου είναι η έλλειψη άμεσης σχέσης με το υλικό, με αυτό που είναι πραγματικό και φυσικό. Περνάμε όλη την ημέρα σε έναν αφηρημένο κόσμο μαρκών και διαφημίσεων, ασχολούμαστε με υπολογιστικά φύλλα, ερμηνεύουμε δεδομένα, ελέγχουμε τους ισολογισμούς και διορθώνουμε τις αναφορές. Δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό, τίποτα απτό. Όλα βρίσκονται ουσιαστικά σε έναν υπολογιστή ή στο κεφάλι μας και είναι δύσκολο να δούμε τι ακριβώς έχουμε πετύχει στο τέλος της ημέρας. Ενώ, στα χειρωνακτικά επαγγέλματα τα αποτελέσματα της εργασίας είναι τόσο πραγματικά όσο και άμεσα, κάτι που μας ανταμείβει επειδή συνειδητοποιούμε ευθέως πώς επηρεάζουμε τον κόσμο με θετικό τρόπο. Πρόκειται για μια βασική ανθρώπινη ανάγκη, την οποία ίσως έχουμε ξεχάσει ή δεν παίρνουμε τόσο σοβαρά στις μέρες μας.
Είναι γνωστό ότι η ικανοποίηση από την χειρωνακτική εργασία κάνει έναν άνθρωπο ήσυχο και εύκολο. Μας απαλλάσσει επίσης από την ανάγκη να επιδιώκουμε συνεχώς τη δικαίωση της αξίας μας. Μπορούμε απλά να το δείξουμε: το κτίριο είναι σταθερό, το αυτοκίνητο λειτουργεί, τα φώτα είναι αναμμένα. Μας δίνει χαρά όταν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε ένα αντικείμενο που έχουμε δημιουργήσει. Ακόμα καλύτερη είναι η ανταλλαγή αυτού του προϊόντος με έναν άλλο άνθρωπο που προσφέρει μια σωστή τιμή για να το αποκτήσει. Αυτό είναι ένα ουσιαστικό σημείο με το οποίο υπογραμμίζεται ότι το νόημα της χειρωνακτικής εργασίας αποτιμάται στη διευκόλυνση της καθημερινότητας και στις ανθρώπινες σχέσεις, ενώ το νόημα της εταιρικής εργασίας είναι συχνά δύσκολο να σταθμιστεί.
Η εργασία με τα χέρια είναι όχι μόνο πιο ικανοποιητική, αλλά μας κάνει επίσης καλύτερους ανθρώπους. Η επιχείρηση του χειρώνακτα προϋποθέτει μια προσωπική σχέση με τον πελάτη, η οποία πλήττεται σε περίπτωση λάθους όπως επίσης πλήττεται και η φήμη μέσα στην κοινότητα. Πρέπει να είμαστε επαρκείς ως προς ορισμένα πρότυπα, χωρίς εκπτώσεις ή υποχωρήσεις. Έτσι, προκύπτει ένας κοινωνικός «περίγυρος» στη δουλειά, μια άμεση ευθύνη προς τον πελάτη, κάτι που σπάνια συμβαίνει στις δουλειές γραφείου.
Αυτή η κοινωνική ευθύνη μας μυεί σε μια ηθική αριστείας κατά την άσκηση του επιλεγμένου επαγγέλματος ή της τέχνης, η οποία ενσαρκώνεται πρωτίστως από το άτομο το οποίο αναλαμβάνει την εκπαίδευσή μας. Η καλή εκμάθηση μιας πρακτικής δεξιότητας είναι κάτι που δεν ενθαρρύνεται γενικά στην εποχή μας. Αντίθετα, αυτό που απαιτεί η σύγχρονη οικονομία είναι μια κατηγορία ανθρώπων που είναι σε θέση να μαθαίνουν γρήγορα καινούργιαπράγματα. Οι δεξιότητες που απαιτούνται αλλάζουν συνεχώς, και ξεπερνιούνται ταχύτατα, με αποτέλεσμα ο εργαζόμενος να αναμένεται να προσαρμόζεται ανάλογα. Το ζητούμενο είναι μια βασική γνώση, πιστοποιημένη από ένα πανεπιστήμιο. Έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βιώνουν ποτέ την ευχαρίστηση που απορρέει από την πλήρη γνώση μιας πρακτικής τέχνης.
Τα πρακτικά επαγγέλματα σπάνια ενισχύονται στα σχολεία και οι μαθητές σχεδόν δεν γνωρίζουν τι είναι η επαγγελματική μαθητεία, ούτε πώς θα μπορούσαν να προχωρήσουν για να αποκτήσουν πρακτική εκπαίδευση σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Οι νεότερες γενιές δεν είναι εξοικειωμένες με αυτό, και πάντα όταν ένας μαθητής έχει αξιοπρεπείς βαθμούς ενθαρρύνεται να πάει στο πανεπιστήμιο. Οι έφηβοι θα πρέπει τουλάχιστον να αποκτήσουν μεγαλύτερη επίγνωση των επιλογών που έχουν στη διάθεσή τους και επίσης μια εκτίμηση και σεβασμό για τα (συχνά πολύ καλά αμειβόμενα) χειρωνακτικά επαγγέλματα, αντί να πιέζονται να πιστέψουν μονοσήμαντα ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι η απόλυτη και τελική επιδίωξη στη ζωή τους.
