Η ηθική του Robin Hood
Ήταν ο Robin Hood ήρωας, καλός πολίτης, απατεώνας, ή απλώς έκλεβε από τους πλούσιους για να ταΐσει τους πεινασμένους; Ήταν δικαιολογημένες οι πράξεις του σύμφωνα με τον ηθικό κώδικα; Η απάντηση πρέπει να δοθεί στο δεδομένο πλαίσιο των επικρατουσών συνθηκών. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Robin Hood απλώς έπαιρνε από τους πλούσιους και έδινε στους φτωχούς και σταματούν εκεί, ουσιαστικά υιοθετώντας και αποδεχόμενοι την απολύτως απλοϊκή ιδέα της «ανακατανομής του πλούτου». Αυτή η άποψη επιπροσθέτως υπονοεί ότι ο πλούτος είναι ο ίδιος ανήθικος και επομένως η κλοπή από τους πλούσιους είναι δικαιολογημένη και ηθική.
Το πλαίσιο συνθηκών είναι το κλειδί για την ορθή ερμηνεία. Με τον βασιλιά Ριχάρδο να πολεμάει στις Σταυροφορίες, ο αδελφός του Πρίγκιπας Τζον εξουσίαζε την Αγγλία. Ο Ριχάρδος πίστευε -εσφαλμένα- ότι ο Τζον θα ήταν συνετός και σοφός κυβερνήτης μέχρι την επιστροφή του. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Ο Τζον έκανε κατάχρηση της θέσης του για προσωπικό κέρδος. Κακοποιούσε και εκμεταλλευόταν συστηματικά τους πολίτες που έπρεπε να προστατεύει, για να γεμίζει τα ταμεία του. Ήταν ένας αδίστακτος τύραννος και ο Σερίφης του Νόττινγχαμ ήταν ένα από τα όργανά του.
Τι γίνεται λοιπόν με τον Robin Hood; Επιστρέφει από τις Σταυροφορίες, πολεμώντας στο πλευρό του Βασιλιά του, για να βρει τα δικά του εδάφη και την περιουσία του κατεστραμμένη και λεηλατημένη, τον λαό κακοποιημένο και εξαθλιωμένο και τη χώρα σε αναταραχή. Έτσι αντιδρά, και ο Σερίφης και ο τύραννος Πρίγκιπας τον κηρύσσουν παράνομο, για να προστατεύσουν την εξουσία τους. Ο Robin Hood, λόρδος ο ίδιος, γνωρίζοντας τον δίκαιο Βασιλιά του, οδηγεί τον λαό σε εξέγερση. Ο Πρίγκιπας αύξησε εξοντωτικά τους φόρους και χρησιμοποιούσε τη μη πληρωμή τους ως δικαιολογία για να καταλάβει τη γη και να υποδουλώσει τον πληθυσμό. Ο Robin Hood επανακτά βιαίως τον πλούτο ως προϊόν της αμείλικτης κακοποίησης των πολιτών και τον επιστρέφει στους ανθρώπους. Ο Robin Hood, έχοντας κατηγορηθεί ως προδότης με θανατική καταδίκη, απαλλάσσεται κατά την επιστροφή του Βασιλιά, ο οποίος έκρινε ότι ο Robin Hood αντέδρασε και αντιστάθηκε στις καταχρήσεις και στη διαφθορά του αδερφού του, και άρα ενήργησε σωστά και ηθικά κατά το πνεύμα της βασιλείας.
Συμπερασματικά, ο Robin Hood δεν «έκλεβε από τους πλούσιους». Ούτε από τους εμπόρους, ούτε από τους δανειστές χρημάτων, ούτε από τους άρχοντες της χώρας. Δεν θεωρούσε τον πλούτο ανήθικο. Ανήκε και ο ίδιος στην ανώτερη κοινωνική τάξη της εποχής. Ανακτούσε τον βιαίως υπεξαιρεθέντα πλούτο των πολιτών από τους τυράννους, τους κακοποιούς και εκείνους που χρησιμοποιούσαν την εξουσία τους για να κακοποιούν τον λαό αντί να φροντίζουν για την ευημερία του. Ήταν εναντίον όλων αυτών, και δικαίως. Σε καμμία περίπτωση ο Robin Hood δεν εφάρμοσε απλώς μια «αναδιανομή πλούτου».
Το μάθημα είναι ότι όταν οι άρχοντες, οι κομισάριοι, οι πολιτικοί και οι κάθε λογής «κυβερνήτες» λειτουργούν ανερυθρίαστα υπέρ του προσωπικού κέρδους συντηρώντας την τυραννία, τότε η εξέγερση είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά και απολύτως δικαιολογημένη. Αυτό εξ’ άλλου κατοχυρώνεται πλήρως στους συνταγματικούς χάρτες των ελεύθερων δημοκρατικών κρατών όπου θριάμβευσε ο δυτικός πολιτισμός. Ο Robin Hood διακινδύνευσε τη ζωή του και την περιουσία του για να αποτινάξει τον ζυγό, να εκθρονίσει έναν τύραννο και να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη και την ευταξία στην χώρα του, χωρίς κανένα ατομικό υλικό όφελος. Eνεργώντας με αυτή τη στόχευση είχε το δίκαιο και την ηθική απολύτως στο πλευρό του.
