Η σημασία των τελετουργιών μετά την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου
Οι τελετουργίες είναι συμβολικές εμπειρίες που μας βοηθούν, μαζί με τις οικογένειες και τους φίλους μας, να εκφράσουμε τις βαθύτερες σκέψεις και τα συναισθήματά μας για τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής. Για παράδειγμα, τα πάρτι γενεθλίων τιμούν το πέρασμα ενός ακόμη έτους στη ζωή. Οι γάμοι επιβεβαιώνουν δημόσια την ιδιωτική αγάπη που μοιράζονται δύο άνθρωποι.
Συνήθως, οι δημόσιες εκδηλώσεις, οι οικογένειες, οι φίλοι, τα μέλη της εκκλησίας, τα χωριά, ακόμη και τα έθνη δημιουργούν και θεσπίζουν τελετουργικά. Είναι ένας τρόπος να παρέχεται ένα σύστημα υποστήριξης για κοινές πεποιθήσεις και αξίες.
Το σύμβολο της τελετουργίας παρέχει ένα μέσο για να εκφράσουμε τις πεποιθήσεις και τα συναισθήματά μας και να αποδώσουμε νόημα σε ένα σημαντικό γεγονός. Οι βέρες του γάμου, τα βαπτιστικά ρούχα, η τελετή αποφοίτησης συμβολίζουν σημαντικές μεταβάσεις και δεσμεύσεις της ζωής. Όχι μόνο τα αντικείμενα, αλλά και οι ίδιες οι πράξεις της τελετουργίας είναι επίσης συμβολικές.
Όπως όλες οι τελετουργίες, έτσι και η τελετουργία της κηδείας είναι ένα δημόσιο, παραδοσιακό και συμβολικό μέσο έκφρασης των πεποιθήσεων, των σκέψεων και των συναισθημάτων μας για το θάνατο κάποιου αγαπημένου προσώπου.
Στο έργο Αντιγόνη του Σοφοκλή, ο Κρέοντας, ο νέος κυβερνήτης της Θήβας, αποφασίζει ότι, ως τιμωρία για την εξέγερση του Πολυνείκη, ο Πολυνείκης δεν θα κηδευτεί κανονικά, αλλά θα μείνει άταφος στο πεδίο της μάχης για να τον φάνε τα ζώα. Η Αντιγόνη, μια από τις αδελφές του Πολυνείκη, αψηφά τις εντολές του Κρέοντα και κάνει στον αδελφό της μια τελετή κηδείας. Για την Αντιγόνη, το να μην εκτελέσει την ταφική τελετή για τον αδελφό της ήταν μια άκρως ανήθικη πράξη που θα ήταν τόσο δυσβάσταχτο να μην την εκτελέσει, ώστε στην πραγματικότητα το να θυσιάσει τη ζωή της. Σε όλον τον κόσμο οι περισσότεροι άνθρωποι συμμερίζονται το αίσθημα της Αντιγόνης ότι υπάρχει κάτι ηθικά μη αποδεκτό στο να μην εκτελούνται σωστά οι τελετές πένθους για τους νεκρούς.
Σε όλο τον κόσμο παραδοσιακά ακολουθούνται συγκεκριμένες τελετουργίες για τον αποχαιρετισμό κάποιου προσώπου. Τι κοινό έχουν αυτά τα τελετουργικά; Πρώτον, είναι συνήθως δημόσιες εκδηλώσεις. Οικογένειες, φίλοι, μέλη εκκλησιών, χωριά, ακόμη και έθνη -οποιαδήποτε ομάδα με ισχυρούς συναισθηματικούς ή φιλοσοφικούς δεσμούς- μπορεί να δημιουργήσει και να εκτελέσει μια τελετουργία, παρέχοντας ένα σύστημα υποστήριξης για κοινές πεποιθήσεις και αξίες.
Δεύτερον, τα περισσότερα τελετουργικά ακολουθούν καθιερωμένες, πολιτισμικά εξειδικευμένες διαδικασίες. Οι λεπτομέρειες αλλάζουν ακολουθώντας τον εκσυγχρονισμό των κοινωνιών, αλλά η δομή της τελετουργίας παραμένει αναγνωρίσιμη. Η προβλεψιμότητα του τελετουργικού βοηθά τους συμμετέχοντες να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους και να μοιραστούν τον πόνο τους. Προσδίδει επίσης μια αίσθηση συνέχειας, απόσταξης των προηγούμενων γενεών, σε εκείνες τις εκδηλώσεις που θεωρούμε πιο σημαντικές.
Στην πρόσφατη κηδεία της βασίλισσας Ελισσάβετ αναδείχθηκε η σημασία των τελετουργιών μέσα από τη συμμετοχή εκατομμύρια Βρεττανών στα δρώμενα, οι οποίοι με ευλαβική προσήλωση ακολούθησαν ένα πρωτόκολλο που υπάρχει εδώ και αιώνες, για να αποτίνουν φόρο τιμής σε αυτό το εξέχων πρόσωπο.
Διάβασε ακόμα:
Η ντοπαμίνη και η σχέση της με την εργασία
