Η τάση της “αθόρυβης παραίτησης”
Η τάση της “αθόρυβης παραίτησης” εξαπλώθηκε στο ευρύ κοινό κυρίως μέσα από την πλατφόρμα του TikTok το καλοκαίρι του 2022. Το αντίστοιχο hashtag(#quietquitting) έγινε ταχύτατα γνωστό στους χρήστες της πλατφόρμας και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα διάφορα σχόλια και απόψεις άρχισαν να κατακλύζουν τις αναρτήσεις. Στο πλαίσιο αυτό, τον Αύγουστο καταγράφηκαν πάνω από 1,2 εκατομμύρια σχετικές αναζητήσεις και η τάση άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής στους επαγγελματίες της γενιάς των Millennials (γενιά Y) και στους μέτα-millennials(γενιά Ζ). Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα της Gallup που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2022 σε εργαζόμενους ηλικίας 18+ ετών, η τάση φάνηκε να περιγράφει τουλάχιστον το 50% του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ. Προς το παρόν όμως φαίνεται να περιορίζεται σε επίπεδο ατομικής δράσης και δεν έχει επεκταθεί σε συλλογικό επίπεδο.
Προωθήθηκε κατά μια έννοια με στόχο να ευαισθητοποιήσει τους επαγγελματίες σχετικά με την υπερεργασία και την υπερωριακή απασχόληση, καθώς προτάθηκε σαν μια προληπτική στρατηγική αντιμετώπισης της εργασιακής εξουθένωσης και της υπεραπόδοσης. Παρόλα αυτά, το όνομα που δόθηκε στη σύγχρονη αυτή τάση δεν φαίνεται να είναι δηλωτικό της πραγματικής της έννοιας, αφού στην ουσία δεν αναφέρεται στην παραίτηση από τη δουλειά. Μπορεί να περιλαμβάνει την άρνηση ανάληψης καθηκόντων πέραν αυτών της περιγραφής της εκάστοτε θέσης εργασίας, την άρνηση υπερωριών, την έγκαιρη αποχώρηση από την εργασία σύμφωνα με το προκαθορισμένο ωράριο, την αποσύνδεση από τα επαγγελματικά e-mails κατά τις μη εργάσιμες ώρες, λιγότερη συναισθηματική επένδυση, απουσίες από τις μη υποχρεωτικές συναντήσεις κ.ο.κ. Κατά αυτήν την έννοια επομένως δεν αποτελεί μια ευθεία απόρριψη της ίδιας της εργασίας. Οι υποστηρικτές θεωρούν ότι μέσω της αθόρυβης παραίτησης μπορεί κανείς να διαφυλάξει την ψυχική του υγεία και να δώσει προτεραιότητα στην οικογένεια, στους φίλους και στις προσωπικές του ανάγκες. Η φιλοσοφία της αθόρυβης παραίτησης για ορισμένους εργαζόμενους, είναι απλά το να κάνει κάποιος αυτό που προβλέπει η περιγραφή της δουλειάς του και τίποτα περισσότερο ή με άλλα λόγια να αντιστέκεται στην ανικανοποίητη εργασιακή κουλτούρα, ενώ για άλλους, είναι το να θέτουν όρια και να εστιάζουν στην ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής τους ζωής ως μια απάντηση στην εξουθένωση και το άγχος που βιώνουν.
Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι ο πρόσφατος ενθουσιασμός σχετικά με την αθόρυβη παραίτηση σχετίζεται άμεσα με το μετά-πανδημικό πνεύμα της εποχής και με τη συνεχή μάχη που δίνεται για τη διατήρηση και την επέκταση της εξ αποστάσεως εργασίας. Σε πρακτικό επίπεδο η πτώση της δέσμευσης στην εργασία ξεκίνησε το δεύτερο εξάμηνο του 2021 και συνέπεσε με την αύξηση των παραιτήσεων από την εργασία. Η ανάγκη προέκυψε σαν απάντηση στον σύγχρονο τρόπο ζωής και εργασίας, ιδίως μετά την εμπειρία της πανδημίας, η οποία ανέδειξε άλλους σημαντικούς τομείς της ανθρώπινης ζωής που λόγω των πολλών ωρών εργασίας παραμερίζονται (π.χ. προσωπική φροντίδα, χαλάρωση, κοινωνικές επαφές). Ορισμένοι παρατηρητές από την άλλη συνδέουν τη σύγχρονη αυτή τάση με την κακή διαχείριση σκιαγραφώντας ανθρώπους που κάνουν το ελάχιστο απαιτούμενο και είναι ψυχολογικά αποκομμένοι από τη δουλειά τους. Μια επανορθωτική κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η ανώτερη ηγεσία να επανεκπαιδεύσει τα στελέχη της με έμφαση στο νέο υβριδικό περιβάλλον που έχει προκύψει. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Harvard Business Review η απόφαση για το αν ένας εργαζόμενος θα υιοθετήσει τη νέα αυτή τάση συχνά βασίζεται στην ποιότητα της σχέσης του με τον προϊστάμενό του. Άλλοι πάλι τη χαρακτηρίζουν ως ψευδό-τάση, ενώ οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι αθόρυβοι παραιτηθέντες λειτουργούν παθητικό-επιθετικά, επιβαρύνοντας τους συναδέλφους τους και απομακρύνοντας το εργατικό δυναμικό από σημαντικές διεκδικήσεις.
Διάβασε ακόμα:
Η θεωρία της εργασιακής προσαρμογής
Η επιρροή των ταξιδιών στην ψυχολογία μας
8 λόγοι για τους οποίους ο εορτασμός των επιτυχιών στην εργασία είναι σημαντικός
