Ηγεσία και χαρακτήρας
Οι μεγάλοι ηγέτες διαθέτουν έναν παράδοξο συνδυασμό χαρακτηριστικών. Αναπτύσσουν αυτοπεποίθηση διδάσκοντας τους άλλους, καθώς αυτό τους αναγκάζει να αφοσιώνονται πλήρως στο αντικείμενό τους, να οικοδομούν γνώσεις και να αναπτύσσουν τεχνογνωσία. Κάνουν τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο σαφή για να αποφεύγονται τα λάθη και να βελτιώνεται η παραγωγικότητα του εργατικού δυναμικού. Νοιάζονται λιγότερο για την προσωπική τους γνώμη και περισσότερο για το τι είναι καλύτερο για τον χώρο εργασίας τον οποίο υπηρετούν. Η καλή ηγεσία ενσωματώνει παράλληλα την τέχνη της πειθούς.
Όταν υπάρχει αστάθεια και αβεβαιότητα, η αποτελεσματικότητα της ηγεσίας δεν είναι εύκολο να αξιολογηθεί, καθώς δεν είναι πάντα προφανές ποια ενέργεια ή απόφαση θα ήταν η πιο κατάλληλη. Παρόλα αυτά, η έμφαση στην οικοδόμηση του χαρακτήρα φαίνεται να αποτελεί μια πηγή νοήματος και σταθερότητας που μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία σε δύσκολες περιόδους. Αναπόφευκτα, ο κακός χαρακτήρας στους ηγέτες οδηγεί σε κακή κρίση και αντίστοιχη συμπεριφορά. Ο δε τρόπος που εκφράζεται ένας ηγέτης φανερώνει τον χαρακτήρα του και αντίστοιχα ο χαρακτήρας του καθιστά αξιόπιστο ή αναξιόπιστο τον λόγο του. Η αρετή (καλός χαρακτήρας) και η ηγεσία είναι αλληλένδετα με πολύπλοκους τρόπους: η αρετή είναι σημαντική για την καλή ηγεσία και η καλή ηγεσία είναι σημαντική για την απόκτηση της αρετής.
“Είμαστε αυτό που κάνουμε επανειλημμένα.
Η αριστεία, λοιπόν, δεν είναι πράξη, αλλά συνήθεια.” ~ Αριστοτέλης.
● Κάθε καλός ηγέτης οφείλει πρωτίστως να είναι καλός ακόλουθος. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι για να γίνει κάποιος αποτελεσματικός ηγέτης, πρέπει πρώτα να κατανοήσει βαθιά τις ανάγκες και τις επιθυμίες της ομάδας και να συνεχίζει να ακολουθεί τις ανησυχίες και την πρόοδο της ομάδας.
“Υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να αποφύγεις την κριτική.
Να μην κάνεις τίποτα, να μη λες τίποτα, να είσαι τίποτα.” ~ Αριστοτέλης.
● Ποτέ δεν μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τους πάντες, πάντα θα υπάρχει κάποιος που ασκεί κριτική και αυτό που έχει σημασία είναι το πώς επιλέγει κανείς να ανταποκριθεί σε αυτήν. Όταν αποφεύγει κάποιος την κριτική, αποφεύγει και τη δράση.
Ο Αριστοτέλης παρατήρησε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, συγκρουσιακούς χαρακτήρες και η έννοια του πλήρως ενάρετου ανθρώπου αποτελεί ένα ιδανικό που δεν συναντάται στην πραγματικότητα. Ο ενάρετος (καλός) χαρακτήρας δεν διαμορφώνεται αυτόματα, αλλά πρέπει να καλλιεργείται κοινωνικά. Για παράδειγμα, το θάρρος, η καλοσύνη, η επιμέλεια, η υπομονή, και η συμπόνια δεν αποτελούν εγγενείς δεξιότητες και αρετές, αντίθετα γίνονται βίωμα μέσα από την καθημερινή τριβή. Όσο πιο απαιτητική είναι η μέρα, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευκαιρία για εξάσκηση. Ο δικός μας έλεγχος έγκειται στο πόσο συνειδητά εξασκούμε αυτά τα γνωρίσματα και κατά πόσον αξιοποιούμε προς όφελός μας κάθε μοναδική ευκαιρία που προκύπτει μέσα στην μέρα.
Διάβασε ακόμα:
10 τρόποι για να καταπραΰνουμε ψυχολογικά τον εαυτό μας
Η επίδραση του χορού στην εγκεφαλική λειτουργία
Επένδυση στο συναίσθημα: η νέα τάση στον κλάδο της φιλοξενίας
