Μπορεί η εργασιακή διακοπή να ενεργήσει ως μετριαστικός παράγοντας;
Η εργασιακή διακοπή και η επίδρασή της στους εργαζόμενους αποτελεί έναν καινούργιο τομέα προς διερεύνηση, σε σχέση με τις υπόλοιπες εργασιακές στάσεις και τα φαινόμενα του εργασιακού περιβάλλοντος. Μπορούμε να διακρίνουμε 4 διαφορετικά είδη εργασιακών διακοπών: τις παρεισδύσεις (intrusions), τα διαλείμματα (breaks), τις διασπάσεις της προσοχής (distractions) και τις αποκλίσεις (discrepancies).
Ενδιαφέρον παρατηρείται σε έρευνα που διενεργήθηκε με σκοπό να μελετήσει πώς επιδρά η θετική διάθεση του εργαζόμενου στη συμπεριφορά, στην προσήλωση, στην επίδοση και στην ικανοποίηση των εργαζόμενων και βρέθηκε ότι η εργασιακή διακοπή δεν αποτελεί μετριαστικό παράγοντα για τη σχέση διάθεσης του εργαζόμενου και της εργασιακής επίδοσης.
Ας δούμε όμως πως πιθανόν μπορεί να επηρεάζουν τους εργαζόμενους τα διαφορετικά είδη διακοπών της εργασίας τους στο επίπεδο της συμμετοχής τους, της προσήλωσής τους, της επίδοσης αλλά και της ικανοποίησής τους από το εργασιακό περιβάλλον.
Μια διακοπή ενδεχομένως θα επηρέαζε τον εργαζόμενο σε σχέση με τον οργανισμό που δουλεύει, αν του στερούσαν την επαφή με τις διαδικασίες που επιλέγει να παρακολουθήσει και να συμμετέχει οικειοθελώς για τη δική του εξέλιξη και το καλό του οργανισμού. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει καθώς οι διακοπές που συμβαίνουν σε συναλλαγές που εξελίσσονται μια δεδομένη στιγμή, δεν επηρεάζουν τη συμμετοχή του εργαζόμενου σε δραστηριότητες που ούτως ή άλλως επικαλύπτονται από τις συναλλαγές.
Στον χώρο της εργασίας η προσήλωση είναι η αντίληψη της εργασίας του εργαζόμενου σε σχέση με το περιβάλλον του. Όταν υπάρχουν υψηλά ποσοστά προσήλωσης αυτό σημαίνει ότι το άτομο ξεχνά οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του ή βυθίζεται σε αυτό που κάνει. Στην περίπτωση των εργασιακών διακοπών εμφανίζονται γεγονότα που τρέχουν παράλληλα με τη δουλειά του εργαζόμενου ή ξαφνικά συμβάντα που πρέπει άμεσα να τακτοποιηθούν, με αποτέλεσμα η εργασιακή προσήλωση να πλήττεται. Επιπλέον, ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι οι διακοπές ως παρεισδύσεις εμποδίζουν το άτομο να δεσμευτεί ολοκληρωτικά με τη δουλειά του και, συνεπώς, αυτό συμβάλλει τελικά στη μείωση της προσήλωσής του.
Επιπλέον, φαίνεται ότι η εργασιακή διακοπή αποτελεί μετριαστικό παράγοντα στη σχέση μεταξύ διάθεσης και εργασιακής επίδοσης. Συγκεκριμένα, η αύξηση των εργασιακών διακοπών δείχνει να μειώνει την επίδραση που έχει η θετική διάθεση στην εργασιακή επίδοση και να επιδρά αρνητικά στο κατά πόσο οι εργαζόμενοι θα φέρουν εις πέρας αποδοτικά τις υποχρεώσεις τους. Πιο συγκεκριμένα, οι συνεχείς διακοπές της ροής της εκτέλεσης των καθηκόντων ως παρεισδύσεις και ως διασπάσεις της προσοχής επηρεάζουν την απόδοση των εργαζόμενων, μειώνοντας τον χρόνο που έχουν στη διάθεσή τους οι εργαζόμενοι για να εκπληρώσουν ένα καθήκον τους, προκαλώντας έντονα συναισθήματα άγχους και πίεσης. Άρα, υπάρχει μία αρνητική σχέση μετά των εργασιακών διακοπών και της επίδοσης των εργαζομένων.
Η εργασιακή ικανοποίηση φαίνεται να επηρεάζεται διαφορετικά, ανάλογα με το είδος της εργασιακής διακοπής. Συγκεκριμένα, οι παρεισδύσεις και οι διασπάσεις προσοχής επιδρούν στον εργαζόμενο με ουδέτερο ή και αρνητικό κάποιες φορές τρόπο, ενώ η εργασιακή διακοπή με τη μορφή του διαλείμματος ωφελεί τους εργαζόμενους. Δηλαδή, ενώ ουσιαστικά παρεμβάλλονται στην εκπλήρωση των καθηκόντων των εργαζομένων, συμβάλλουν παράλληλα στο να είναι ο χρόνος τους στη δουλειά δημιουργικότερος, βοηθούν στην αποφόρτιση των εργαζόμενων, στην ξεκούραση τους μετά από απαιτητικές δραστηριότητες και στην επιστροφή τους στη θέση τους με όρεξη. Όλα αυτά συμβάλλουν στο να είναι ένας εργαζόμενος τελικά περισσότερο ικανοποιημένος από την εργασία του.
