Οι γυναίκες της υπαίθρου στη μάχη κατά της φτώχειας και της πείνας
Η επίτευξη της ισότητας των δύο φύλων και η ενδυνάμωση των γυναικών δεν είναι μόνο ηθικά σωστή και δίκαιη, αλλά είναι επίσης ένα κρίσιμο συστατικό για την καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας, της πείνας και του υποσιτισμού. Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες αποτελούν περισσότερο από το 40% του γεωργικού εργατικού δυναμικού στις αναπτυσσόμενες χώρες, από 20% στη Λατινική Αμερική έως 50% ή και περισσότερο σε μέρη της Αφρικής και της Ασίας. Ωστόσο, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σημαντικές διακρίσεις όσον αφορά την ιδιοκτησία γης και ζώων, την ίση αμοιβή, τη συμμετοχή σε φορείς λήψης αποφάσεων και την πρόσβαση σε πόρους, πιστώσεις και αγορές για την αξιοποίηση των προϊόντων τους.
Η βελτίωση της ζωής των γυναικών της υπαίθρου είναι το κλειδί για έναν κόσμο απαλλαγμένο από την πείνα και τη φτώχεια. Η παροχή στις γυναίκες ίσων ευκαιριών με τους άνδρες θα μπορούσε να αυξήσει τη γεωργική παραγωγή έως και 5% στις φτωχότερες περιοχές και ο αριθμός των υποσιτιζόμενων ατόμων θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά έως και 20%. Πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε την ανεκτίμητη συμβολή των γυναικών της υπαίθρου στην ανάπτυξη και στη βιωσιμότητα των συστημάτων διατροφής του κόσμου και να επικεντρωθούμε στη δημιουργία αγροτικών περιοχών με ίσες ευκαιρίες για όλους να ευδοκιμήσουν.
Ο κρίσιμος ρόλος που διαδραματίζουν οι γυναίκες στη διασφάλιση της βιωσιμότητας των αγροτικών νοικοκυριών και κοινοτήτων, στη βελτίωση των αγροτικών μέσων διαβίωσης και της συνολικής ευημερίας, αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο. Οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό ποσοστό του αγροτικού εργατικού δυναμικού και εξακολουθούν να επιβαρύνονται με το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας και της οικιακής εργασίας εντός των οικογενειών και των νοικοκυριών σε αγροτικές περιοχές στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αναμφίβολα, συμβάλλουν σημαντικά στη γεωργική παραγωγή, στην επισιτιστική ασφάλεια και διατροφή και στη διαχείριση της γης, των οικόσιτων ζώων και των φυσικών πόρων.
Παρ’ όλα αυτά, οι γυναίκες στις αγροτικές περιοχές υποφέρουν δυσανάλογα από πολυδιάστατη φτώχεια. Ενώ η ακραία φτώχεια μειώνεται σταθερά παγκοσμίως χάρη στον καπιταλισμό, τη δημοκρατία και το ελεύθερο εμπόριο, τα 800 εκατομμύρια άνθρωποι που συνεχίζουν να ζουν σε απαράδεκτες συνθήκες φτώχειας, συγκεντρώνονται σε μεγάλο βαθμό σε αγροτικές περιοχές στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα ποσοστά φτώχειας στις αγροτικές περιοχές στις περισσότερες περιφέρειες είναι υψηλότερα από εκείνα στις αστικές περιοχές. Ωστόσο, από τη γεωργική παραγωγή των μικροκαλλιεργητών προέρχεται σχεδόν το 80% των τροφίμων στην Ασία και στην υποσαχάρια Αφρική, σιτίζοντας περίπου 2,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Οι αγρότισσες μπορεί να είναι εξίσου παραγωγικές και επιχειρηματικές με τους άνδρες συναδέλφους τους, αλλά έχουν μικρότερη πρόσβαση στη γη, στις πιστώσεις, στις γεωργικές εισροές, στις αγορές και στις αλυσίδες γεωργικών προϊόντων διατροφής υψηλής αξίας και τελικά απολαμβάνουν χαμηλότερες τιμές για τα προϊόντα τους.
Τα δομικά εμπόδια, τα τυραννικά καθεστώτα, η διαφθορά, οι καταπιεστικές θρησκευτικές πρακτικές, οι προκαταλήψεις και οι μεροληπτικές κοινωνικές νόρμες εξακολουθούν να περιορίζουν την λήψη αποφάσεων και την πολιτική συμμετοχή των γυναικών στα αγροτικά νοικοκυριά και κοινότητες των χωρών αυτών. Οι γυναίκες σε αυτές τις αγροτικές περιοχές δεν έχουν ίση πρόσβαση σε παραγωγικούς πόρους και περιουσιακά στοιχεία, δημόσιες υπηρεσίες, όπως η εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη, και σε υποδομές, όπως η ύδρευση, η ηλεκτρική ενέργεια και το αποχετευτικό δίκτυο, ενώ μεγάλο μέρος της εργασίας τους παραμένει χωρίς αναγνώριση, αόρατη και απλήρωτη, ακόμη και αν ο φόρτος αυτής της εργασίας γίνεται όλο και πιο βαρύς λόγω της μετανάστευσης των ανδρών. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, κάθε αναπτυξιακός δείκτης που σχετίζεται με το φύλο για τον οποίο υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα αποκαλύπτει ότι οι γυναίκες της υπαίθρου τα πηγαίνουν χειρότερα από τους άνδρες της υπαίθρου και τις γυναίκες στα αστικά κέντρα σε αυτά τα συγκεκριμένα μέρη του κόσμου και ότι εξακολουθούν να βιώνουν δυσανάλογα τη φτώχεια, τον αποκλεισμό και τις διακρίσεις. Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με αποφασιστικότητα και επιμονή.
Διάβασε ακόμα:
Διαχειριστικές επιλογές που συντηρούν τη φτώχεια
Η μείωση της ακραίας φτώχειας παγκοσμίως
