Το σπάσιμο του πάγου κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας
Η αποτελεσματική επικοινωνία μεταξύ δύο συνομιλητών μπορεί να οικοδομηθεί με την εξεύρεση κοινού εδάφους και την εμπλοκή σε μια θετικά κοινή εμπειρία. Μέσα από το «σπάσιμο του πάγου» μειώνεται η ένταση και ενισχύεται η εμπιστοσύνη και η αμεσότητα μέσα σε οποιοδήποτε επικοινωνιακό περιβάλλον.
Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι η ανάπτυξη ενός περιβάλλοντος που μειώνει το άγχος “σπάει τον πάγο” μεταξύ δύο ατόμων, που πρέπει να αλληλοεπιδράσουν για επαγγελματικούς λόγους. Αναφέρεται ότι σκοπός των μεθόδων αυτών είναι να βοηθήσουν τους περισσότερο εσωστρεφείς ανθρώπους να επιτύχουν μια συνομιλία, αναπτύσσοντας δεξιότητες επικοινωνίας και οικοδόμησης συνεργασίας, προωθώντας το αίσθημα εμπιστοσύνης και φιλίας. Το «σπάσιμο του πάγου» είναι μια δραστηριότητα που χρησιμοποιείται για να βοηθήσει το άτομο στα πλαίσια μιας συνεργασίας.
Τα εργαλεία για το σπάσιμο του πάγου πρέπει να είναι δυναμικά αλλά απλά, ώστε να ικανοποιούνται οι ανάγκες των συνομιλητών, αναπτύσσοντας κατάλληλες κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των δύο μερών της συνεργασίας. Οι αρχές που πρέπει να ακολουθούνται για το σπάσιμο του πάγου είναι με τρόπους μη απειλητικούς και συγκεκριμένα με ερωτήσεις ανοιχτού τύπου. Μέσα από τεχνικές που διευκολύνουν αυτή τη διαδικασία δύναται να δημιουργηθεί ένα ισχυρό θεμέλιο για την αλληλεπίδραση, καθώς παρέχεται η ευκαιρία για άμεση επικοινωνία και σύνδεση.
Παρακάτω, αναφέρονται ορισμένοι τρόποι για το «σπάσιμο του πάγου» κατά τη διάρκεια της επικοινωνίας. Αρχικά, η βλεμματική επαφή είναι πολύ σημαντική, καθότι δίνει το μήνυμα ότι ο συνομιλητής δίνει προσοχή και ακούει τα λόγια του άλλου. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν για παράδειγμα ο ένας συνομιλητής δεν κοιτάει τον άλλον, μπορεί να περάσει το ακριβώς αντίθετο μήνυμα και να υπάρξει ένα «τείχος» στην επικοινωνία τους. Ωστόσο αυτή η τακτική θέλει προσοχή, διότι μπορεί να θεωρηθεί εκφοβιστική ακόμα και απειλητική, αντί να θεωρηθεί σημάδι ζεστασιάς. Μπορεί εύκολα δηλαδή να ερμηνευτεί ως εισβολή στον συναισθηματικό και ψυχικό χώρο του ατόμου. Κατά τη ανάπτυξη σχέσεων, η ενεργητική ακρόαση βοηθά να προσδιορίζονται οι ανάγκες, οι επιθυμίες και οι στόχοι του συνομιλητή. Αυτό γίνεται η βάση για τον καθορισμό στόχων, προκειμένου να δοθεί στα άτομα η ευκαιρία να μιλήσουν με τα δικά τους λόγια και με τον δικό τους τρόπο.
Η εστίαση στο συνομιλητή αποτελεί κλειδί προκειμένου να «σπάσει ο πάγος» μεταξύ των δύο μερών. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε συνομιλητής μπορεί να προβεί σε ερωτήσεις και να μιλήσει για πράγματα που ενδιαφέρουν τον απέναντι.
Η γλώσσα του σώματος είναι ακόμα ένα κομμάτι που βοηθά στο σπάσιμο του πάγου. Για παράδειγμα, το σταύρωμα των χεριών μπορεί να σηματοδοτήσει άγχος ή οργή, η επαφή με το πρόσωπο μπορεί να αποκαλύψει αμηχανία και το ξύσιμο της μύτης μπορεί να αποτελεί ένδειξη μη ειλικρίνειας. Ορισμένα σήματα είναι δύσκολα στην ερμηνεία. Ένα χαμόγελο μπορεί να σημαίνει ανοιχτότητα και χαρά ή μπορεί να είναι σημάδι αμηχανίας και διαφωνίας. Το μήνυμα που μεταφέρεται εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η στάση του σώματος, η εγγύτητα, το πολιτισμικό υπόβαθρο, ο τόνος, η θέση των χεριών, οι εκφράσεις του προσώπου και οι χειρονομίες. Αν κάποιος δεν είναι ειδικός αποκωδικοποιήσης της γλώσσας του σώματος, η κατανόησή της μπορεί να φαίνεται πολύ δύσκολη. Το κλειδί είναι ο κάθε συνομιλητής να δώσει προσοχή και να χρησιμοποιήσει όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένου του τι λέει ο απέναντι του καθώς και του συνόλου των μη λεκτικών μηνυμάτων που στέλνει.
